خیلی از ما در طول زندگی بعضی مواقع یا خیلی ها در کل زندگی حس این رو دارند که بدبخت ترین آدم هستن و اصلا توی زندگی خوشی را حس نکردند

میخوام توی این مطلب یه صحبت کوچیک داشته باشم که ببینیم کی خوشبخت و کی بدبخته و معنی خوشبختی و بدبختی چیه؟

اگر فکر می کنید بدبختین حتما این مطلب رو بخونین

اولین نکته :

هیچ انسانی بدبخت نیست حتی کسی که توی اوج بدبختی و مشکلات هست طوری که هرکس او را میبیند میگه بدبخته حتی اون انسان هم بدبخت نیست

این نکته را داشته باشین تاحالا بریم سر اصل مطلبمون

کلا ما دو دسته تفکر در این مورد داریم

۱- انسان هایی که خوشبختند ولی بدبختند

۲- انسان هایی که بدبختند ولی خوشبختند

حالا اول این دوتا رو توضیح بدم که ببینیم این موضوع یعنی چه؟

بریم ادامه مطلب تا به جواب سوالمون برسیم

اول:

انسانهایی که خوشبختند ولی بدبختند

این انسانها با همه نعمتهایی که دارند و چیز هایی که اطرافشون هست باز هم به دلیل اینکه مثلا یه چیز رو که میخوان ندارند یا از دست دادند فکر می کنند بدبخت هستند.

دوم:

انسان هایی که بدبختند ولی خوشبختند

این انسانها با مشکلاتی که دارند همیشه به اون چیز هایی که دارند و شاید خیلی های دیگر ندارند هم فکر می کنند و دیدن اون نعمتها باعث میشه که احساس خوشبختی داشته باشند.

حالا ما توی کدوم دسته هستیم و باید توی کدام دسته باشیم؟

حالا رجوع می کنم به نکته ای که اول مطلبم به اون اشاره کردم

چرا همه انسان ها خوشبختند؟

منکر این نیستم که هیچ کس مشکلی ندارد

چه بسا هر فردی برای خودش مشکلی رو داره که اگر این مشکل رو فرد دیگری داشته باشه توی حل یا تحمل اون مشکل درمانده باشه.

ولی یه موضوع هست آن هم اینکه ما مشکلاتی که داریم اغلب به این صورت است که یه چیز رو میخواهیم داشته باشیم ولی نداریم یا اینکه داشتیم ولی از دست دادیم و حالا افسوس اون رو می خوریم

نمی خواهم توی این قسمت از مشکل مثل خیلی های دیگه بحث این رو بکشم و بگم که قسمت نبوده یا اینکه تقدیر این بوده

نه

من خودم حداقل در این قسمت از مساله این چیزها رو قبول ندارم و می گم مقصر خود آدم بوده که بی لیاقت بوده و نتونسته اون چیزی را که می خواسته بدست بیاره یا از دست داده مگر در مواقعی مثل مرگ که دیگه اون تقدیر الهی بوده

حالا چرا میگم بی لیاقتی انسان بوده؟

این سوال رو هم بهش فکر کنید تادر ادامه مطلب به این سوال هم جواب بدم

حالا بریم سراغ دیدگاه یک فرد که میگه من بدبختم چون فلان چیز رو که میخواهم را داشتم و از دست دادم یا اینکه میخواهم و بدست نیاوردم

سوال من از اون فرد اینه

آیا وقتی که اون چیز رو داشتی بهش فکر می کردی؟

دلیل اینکه اون چیز رو از دست دادی می دونی چیه؟

اینهمه بهونه تراشی ها که میاریم همه بهونه ای بیش نیست

تنها دلیل این هست که

ما انسان ها چیزی را که داریم هرچقدر هم که مهم باشه بعد از یه مدت برامون عادی میشه

اینکه میگم عادی میشه یعنی اینکه دیگه اون جزابیت اولیه رو برامون نداره و شاید دلیل اون هم این هست که حس میکنیم چون این چیز را برای مدتی هست داریم پس دیگه این چیز برای ما شده و ما مالک اون شدیم و تا همیشه برای ما هست و همین موضوع باعث میشه چون ما انسانها موجودی حریص هستیم به فکر چیز های دیگه که نداریم فرو میریم و دغدغه ما اون چیزها میشه و از چیزی که داریم غافل میشیم یا اینکه کم توجه میشیم به آن درحالیکه ممکن هست همون چیز هایی که ما داریم حسرت و آرزو برای خیلی های دیگه باشه

واینجا هست که بعد از مدتی او چیزی که فکر می کردیم در انحصار ما هست را از دست میدهیم این مشکل نیز بر مشکلاتمون اضافه میشه و انسان اونجا حس میکنه که بدبخت هست داره بدبخت تر هم میشه

اینجاست که میگن

شکر نعمت نعمتت افزون کند       کفر نعمت از کفت بیرون کند

این مطلب رو گفتم حالا دوباره برگردیم به موضوع اصلی

من خوشبختم یا بدبخت؟

اگر به مطلب بالا نگاه کنیم میبینیم که اگر به اون چیزهایی که داریم فکر نکنیم و توجهی نداشته باشیم و در حسرت از دست داده ها باشیم انسان بدبختی هستیم

و اگر به اون چیز هایی که داریم نگاه کنیم و برای حفظ آنها تلاش داشته باشیم و در کنار آنها به آن چیزهایی که نداریم هم فکر کنیم و برای بدست آوردنشون تلاش کنیم آنوقت هست که خوشبختیم

پس به اون نکته بالا دوباره میرسیم که همه انسان ها خوشبختند

حالا بریم سراغ جواب سوالی که گفتم در میان مطلبم

 چرا میگم چیزهایی که انسان نداره یا از دست داده از بی لیاقتی انسان بوده؟

چون انسان تنها موجودی هست که هرچه در عالم هست که اگر اراده کند می تواند به سمت خود جذب کند

پس اگر چیزی را که میخواهیم نتونیم بدست بیاریم از کم کاری ما هست

حالا اینجا هم بحثی پیش می آید

ما تلاش خودمون را می کنیم

به قول خودمون دیگه تا ته اون قضیه مایه گذاشتیم

اگر در اینصورت باز به اون چیزی که میخواهیم نرسیدیم

آنجا هست که می توانیم بگوییم ما تلاشمون را کردیم و اگر به نتیجه نرسیدیم

قسمت نبوده یا اینکه خواست خدا نبوده

یا اصلا برای اینکه چون ما برترین هستیم اون چیزی که طلب کردیم لیاقت ما را نداشته و از شان ما خیلی پایین تر بوده و نتونسته مال ما بشه

با این تفسیر می توانیم بحث جبر و اختیار را هم در این جهان توجیه کنیم

حالا با این حرفهایی که زدم شما خوشبختید یا بدبخت؟