سخنانی زیبا از امام علی (ع) در نهج البلاغه

 آرزوهايتان‌ را به‌ كساني‌ متوجه‌ كنيد كه‌ دلهايتان‌ آنها را دوست‌ دارد.

- عبرتها چه‌ بسيار است‌، ليكن‌ پند گرفتن‌ كمتر است.

-هر تنفس‌ انسان‌ گاميست‌ كه‌ بسوي‌ مرگ‌ بر ميدارد.

-مردم‌ دشمن‌ چيزهايي‌ هستند كه‌ نميدانند.

-بهترين‌ زهدها، پنهان‌ داشتن‌ آن‌ است.

- دانش‌ نگهبان‌ توست‌، در حاليكه‌ تو ثروت‌ را بايد محافظت‌ كني.

- دانشمندان‌، به‌ علت‌ كثرت‌ نادانان‌ غريبند. 

- بي‌ ارزشترين‌ مردم‌، كم‌ دانشترين‌ آنهاست.

- فقر و تنگدستي، مرد باهوش‌ را گنگ‌ و لال‌ ميكند.

- قرض‌ كردن‌ زبوني‌ و خواري‌ است‌.

- براي دنيا به گونه اي زندگي كن كه گويي تا ابد زنده اي و براي آخرت به گونه اي زندگي كن كه گويي لحظه مرگت نزديك است

- فرزندان‌ خود را بااخلاق‌ خود تربيت‌ نكنيد، زيرا كه‌ آنان‌ براي‌ زماني‌ غيراز زمان‌ شما خلق‌ شده‌اند.

- هيچ‌ فقيري‌ گرسنه‌ نمانده‌ مگر درسايه ‌آنكه‌ ثروتمندي‌ از حق ‌او بهره‌مند گشته‌ است.

- چون‌ تو به‌ جانب‌ مرگ‌ ميروي‌ و مرگ‌ جانب‌ تو مي‌آيد، زود به‌ يكديگر خواهيد رسيد.

- هر كه خود را پيشواى مردم خواهد ، بايد كه پيش از ادب كردن ديگران به

 ادب كردن خود پردازد و بايد كه ادب كردن ديگران به كردار باشد ، نه به گفتار . كسى كه آموزگار و ادب كننده خويش است ، سزاوارتر به تعظيم است ، از آنكه آموزگار و ادب كننده مردم است .

 - شكيبايى به قدر مصيبت نازل مى‏شود ، هر كس كه به هنگام مصيبت بر زانو زند ، پاداشش از ميان مى‏رود .

- مردم در دنيا دو گونه كار كنند : يكى در دنيا ، براى دنيا كار مى‏كند و دنيا چنانش به خود مشغول داشته كه به آخرتش نمى‏پردازد و مى‏ترسد كه بازماندگانش گرفتار فقر شوند و حال آنكه ، خود از دنيا در امان است . چنين كسى عمر خود را براى سود ديگران تباه مى‏كند و آن ديگر در دنيا براى آخرتش كار مى‏كند ، پس بهره او از دنيا بى‏هيچ رنجى به دستش مى‏آيد . چنين كسى نصيب خود از دنيا و آخرت فراهم آورد و مالك دو سراى شود . در نزد خداى هم آبرومند است و هر حاجت ، كه از او خواهد ، برآورد .

- آبروى تو آبى است بسته . درخواست از ديگران آن را قطره قطره مى‏ريزد ، پس بنگر كه آبرويت را نزد كه مى‏ريزد .

- سخت‏ترين گناه ، گناهى است كه گناهكار حقيرش شمارد .

- بدترين دوستان تو ، دوستى است كه براى او خود را به رنج و تكلف اندازى .

- فرزند آدم به چه چيز خود مى‏نازد ؟ آغازش نطفه بود و پايانش مردار شود . توان آن ندارد كه خود را روزى دهد و نتواند كه مرگش را از خود دفع كند .

- عيد از آن كسى است كه روزه‏اش پذيرفته شده و نمازش را پاداش داده‏اند . هر روزى ، كه در آن روز ، خدا را معصيت نكنى ، تو را روز عيد است .

- بزرگترين حسرتها ، در روز قيامت ، حسرت كسى است كه در نافرمانى خداوند ، مالى گرد آورد و ديگرى آن را به ارث برد و در راه خداى سبحان انفاقش كند و به بهشت رود و آن مرد نخستين را به سبب آن به دوزخ برند .

 - گروهى ، خدا را به شوق بهشت مى‏پرستند ، اين عبادت بازرگانان است و گروهى خدا را از ترس عذاب او مى‏پرستند ، اين عبادت بردگان است و گروهى خدا را براى سپاس او مى‏پرستند ، اين عبادت آزادگان است .

- در صفت مؤمن چنين فرمود : مؤمن را شادمانى در چهره است و اندوه در دل حوصله‏اش از همه بيش است و نفسش از همه خوارتر . برترى جويى را خوش ندارد و از خودنمايى بيزار است . اندوهش بسيار و همتش بلند و خاموشيش دراز و وقتش مشغول است . مؤمن صبور و شكرگزار است ، همواره در انديشه است و در اظهار - نياز امساك كند . نرمخوى و نرم‏رفتار است . نفسش از صخره سخت‏تر است ، در عين حال ، خود را از بردگان كمتر مى‏گيرد .

 - اجر و مزد مجاهد شهيد در راه خدا ، بالاتر از اجر و مزد كسى نيست كه بر گناهش توانايى هست ، ولى پاكدامنى مى‏ورزد . نزديك است كه مردم پاكدامن در زمره ملايكه در آيند .